Het gevecht van de eeuw

In de rechterhoek de uitdager, Geert W, bijgenaamd de Politicus,  en in de linkerhoek de uitgedaagde uit Den Haag, Fawaz, bijgenaamd de Imam. De imam start met twee punten achterstand daar in een direct gevecht de politicus meer mag dan degene die niet uit datzelfde kamp afkomstig is. Daarnaast is de scheidsrechter zeker verre van onpartijdig en zal de politicus waar maar mogelijk voordeel van de twijfel geven.

In augustus - volgens een artikel in het AD - heeft het kabinet (‘onpartijdige scheidsrechter’) een deel van Den Haag tot verboden gebied verklaard voor de Imam omdat hij een intolerante boodschap zou prediken in een gebied waar veel radicalisering is. Volgens de toenmalige minister van Veiligheid en Justitie - bijgenaamd de scheidsrechter - zouden jongeren in het gebied vatbaar zijn voor ‘het radicale gedachtengoed van de Imam’ die daardoor zou aanzetten tot het plegen van terroristische misdrijven en dus was de Imam een bedreiging voor de nationale veiligheid.

Dit zwaargewicht staat in de ene hoek en zijn tegenstander - ook een zwaargewicht - staat in de andere hoek.

Op 24 oktober werd in de extra beveiligde rechtbank op Schiphol gestart met het hoger beroep in de “minder, minder, minder Marokkanen” zaak van de Politicus. De begeleiding van dit zwaargewicht heeft aangegeven dat men het niet eens was met een eerdere uitslag en dat de wedstrijd overgedaan moest worden, waarbij de fans van de eerste ronde (de zogenaamde getuigen van de Politicus) uitdrukkelijk gevraagd werden om er bij aanwezig te zijn. De Politicus is in een eerder gevecht vrijgesproken van een laffe aanval (zogenaamd aanzetten tot haat). Echter hier zou het team van de scheidsrechters ook niet onpartijdig zijn geweest.

De Imam laat de Politicus komen en laat hem slagen uitdelen, maar gaat niet knock-out.

De begeleiding van de Imam heeft aangekondigd in hoger beroep te gaan omdat het gebiedsverbod een ‘oneigenlijke inbreuk op zijn grondrechten’ is; daarentegen wordt het woord van de wedstrijd via de sociale media natuurlijk doorgegeven.  

En zo gaat het gevecht van de eeuw door en de klappen komen van de ene kant en dan weer van de andere kant en de slagen tikken de minuten weg. Dan staat de uitdager weer voor en dan komt de uitgedaagde weer wat dichter bij, maar een winst zal er niet inzitten, want de scheidsrechters zijn toch meer op de hand van de politicus.

De uitspraak van een rechtbank in januari 2013 sprak een politicus vrij die o.a. had gezegd dat “ … homoseksuelen, „mensen met een seksuele afwijking”, waren en een te „dominante” positie in het bestuur en bij de politie in Amsterdam hadden. Ze moeten „opsodemieteren”.”. Echter de Hoge Raad had toch een andere mening over de uitspraken van de politicus - een passage uit een artikel van de NRC van 17 december 2014 - “De Hoge Raad wijst die uitleg van het gerechtshof nu van de hand. De hoogste rechter oordeelt dat een politicus in een publiek debat weliswaar veel aan de orde kan stellen en ook mag kwetsen, choqueren of verontrusten maar anderzijds ook de verantwoordelijkheid draagt „om te voorkomen dat hij uitlatingen verspreidt die strijdig zijn met de wet en met de grondbeginselen van de democratische rechtsstaat. Daarbij gaat het niet uitsluitend om uitlatingen die aanzetten tot haat of geweld of discriminatie maar ook om uitlatingen die aanzetten tot onverdraagzaamheid”, aldus de Hoge Raad.”  

Met andere woorden de Politicus kan niet zomaar alles zeggen en dus constant overal de klappen uitdelen als een zwaargewicht of nog beter gezegd: de Politicus staat niet boven de wet als het gaat om vrijheid van meningsuiting. Natuurlijk de Imam staat dat ook niet, echter de politicus loopt over het canvas alsof hij alles kan doen en laten.

Daar tegenover staat artikel 71 van de Grondwet die zegt dat uitspraken van politici mondeling of schriftelijk gedaan in de context van parlementaire bijeenkomsten, nooit de basis kunnen vormen van juridische aansprakelijkheid of vervolging. Volgens de Volkskrant: “Maar dit betekent niet dat politici alles kunnen zeggen wat ze willen. Het betekent dat ze vanwege die uitspraken nooit door een rechter veroordeeld kunnen worden. Artikel 71 zegt niets over regulering door de Kamer zelf.”  

Deze laatste zin geeft aan dat de Kamer - de scheidsrechter dus - zelf alles aan kan aangeven en moet aangeven hoever de Politicus is gegaan en dan spreken we over een onafhankelijke scheidsrechter?  Een ding is zeker, met deze scheidsrechter is de Imam alleen maar in de minderheid en zal nooit de kans krijgen om de wedstrijd naar zich toe te trekken. Voordat het gevecht was begonnen was het al duidelijk dat Imam met een achterstand zou beginnen en geen enige mogelijkheid heeft gekregen om het gevecht van de eeuw te winnen.

Een gevecht waarbij de regels ondoorzichtig zijn, dat partijdig is en altijd mensen laat beginnen in een of andere vorm van een achterstand, kan nooit eerlijk zijn. Met andere woorden het kan nooit gebouwd zijn op gelijkheid en waardigheid, bouwstenen van een eerlijke democratische maatschappij. Het gevecht dat het gevecht van de eeuw had moeten worden, was al afgelopen voordat het was begonnen.

©  KhamakarPress / 02.12.2017