Ik heb er geen herinnering bij

Wat is er mooier voor een politicus dan te zeggen dat hij zich niets kan herinneren? Wel een hele groep politici, die
allemaal hetzelfde zeggen. En dan nog keihard zeggen dat er niets is afgesproken. Ik geloof er geen moer van. De
NOS weet te melden dat de premier een deuk heeft opgelopen; dan heeft de premier het toch wel makkelijk, want
in de garage haal je de deuk er gewoon uit. Neen, mijn vertrouwen in het kabinet, sterker nog in de politiek, heeft
een flinke deuk opgelopen en dat los je niet op met uitdeuken in de garage, nee moet een compleet nieuw vehikel
worden. Verkiezingen? Kan me er niets van meer van herinneren.

Groepsgebonden geheugenverlies

Het is toch minimaal opvallend te noemen dat 4 politici die aan de onderhandelingstafel hebben gezeten om te komen tot
het huidige kabinet, allemaal zich bepaalde zaken niet kunnen herinneren, kwestie van verstandsverbijstering voor de groep.
Dit is werk voor een hoge en grote arts op het gebied van geheugen. Je zou bijna gaan denken dat aan politiek doen, slecht
voor de gezondheid is, slecht voor je hersenen, je kan er zo maar wat bij oplopen.
Volgens de site van de geheugenpoli is: “ … Bij vergeetachtigheid is er sprake van 'normale' geheugenklachten, maar niet van
geheugenverlies … “ echter “ … is het geheugen aangetast, dan zal het geheugenverlies in de loop van de tijd steeds ernstiger
worden …” Ik ben benieuwd hoe de vergeetachtigheid gaat worden in de politiek …

Politici kunnen dus met gemak een memo vergeten, zonder dat het opvalt … echter deze keer viel het dus wel op. Een memo -
waarop met grote letters MEMO stond, was plotseling geen memo meer, maar een partijgebonden stuk, dat niet in de map van
de onderhandelingen zat en hoorde - overigens was dat de vraag van de oppositie niet. De premier is met het memo, dat geen
memo was, gaan wandelen en heeft dit document gebruikt bij gesprekken met de drie andere onderhandelaars.

Wat nog meer opvallend is, is het gebruik van de zin: “Ik heb er geen herinnering bij”, in feite een hele slimme opmerking.
Gevoelsmatig zeg ik dat het een andere strekking heeft dan de zin: “Ik kan het me niet herinneren.” Met die laatste zin -
nogmaals gevoelsmatig - zeg iemand dat hij helemaal niets kan herinneren over de zaak, of documenten, lees memo’s; echter
bij de eerste zin, kan men later altijd nog altijd zeggen, dat er memo’s waren, maar dat hij bij dat bepaalde memo geen
herinnering had over de strekking van het geheel, maar wel wist dat er een memo was.

Pleurt op

Stel dat je dit soort houding ook in de normale maatschappij zou hebben, je zou echt niet meer voor vol aangezien worden.
Voorbeeld: ik ga met het OV naar Brabant, natuurlijk zonder kaartje en er komt zo’n aardige conducteur en vraagt naar mijn
vervoersbewijs. Vervoersbewijs, zeg ik, kan ik me niets van herinneren dat dat moet. Ander voorbeeld: stel u hebt een baan
van 9 tot 5 (dus geen politicus) en de afspraak is dat u binnenkomt voor 9 uur. De eerste drie dagen gaat het goed, maar op
dag 4 wordt het plotseling half tien dat u binnenkomt en op dag 5 zelfs 11.00 uur. De baas heeft het in de gaten en vraagt op
dag 5 naar uw gedrag en zegt dat er een afspraak is om voor 9 uur binnen te zijn. U zegt doodleuk: daar kan ik me niets van
herinneren. Wat denkt u dat het effect zal zijn?

Maar in de politiek kan alles. Al is de leugen nog zo snel ….  Zal de waarheid ooit boven tafel komen en op welke tafel,
hoofdtafel of bijzettafeltje? Dit was ook zo een theaterstuk, sommige documenten zijn behandeld aan bijzettafeltjes en kwamen
niet op de hoofdtafel, ofwel de tafel van de onderhandelingen. Maar u kan mij niet wijsmaken dat de documenten die op de
bijzettafeltjes worden behandeld, niet bekend zouden zijn bij de onderhandelaars aan de hoofdtafel. De premier zou hierop
regeren als “Pleurt op …”

Liegen

Sheila Sitalsing schreef een column met de titel: “ … Volgens Mark Rutte is liegen af en toe noodzakelijk. Gewoon omdat het
goed is voor de mensen … “ Een zeer sterke tekst om een column mee te beginnen, maar de vraag komt natuurlijk onmiddellijk
boven drijven: heeft de premier gelogen of heeft hij gewoon last van zijn herinnering?

Voor de oppositie moet het toch wel duidelijk zijn of er nog vertrouwen is in de premier; in mijn omgeving heb ik zelfs het gebruik
van de woorden politieke maffia gehoord. Dat strekt niet tot vertrouwen. Voor de oppositie ook niet, daar een motie van
wantrouwen is ingediend.

In feite zou het debat inhoudelijk gehouden moeten worden over de afschaffing van de dividendbelasting, maar voor zover ik het
debat heb kunnen volgen, is daar niet of nauwelijks ruimte voor geweest. Volgens een artikel in de Volkskrant gaat de afschaffing
van de dividendbelasting de schatkist jaarlijks 1,4 miljard euro kosten, maar er was nauwelijks iemand te vinden, die achter deze
afschaffing staat, zelfs binnen het kabinet. De heer Rutte heeft kostte wat kost de afschaffing van de dividendbelasting
doorgedrukt, wat een mogelijke een tikkende tijdbom onder het kabinet kan gaan worden.

Maar waarom dan in vredesnaam? Is er druk geweest van een of meerdere zogenaamde multinationals? Misschien die hele grote
margarinefabriek in Rotterdam waar de premier vroeger heeft gewerkt? Is de heer Rutte aan het solliciteren naar een goede baan
als hij de politiek eindelijk gaat verlaten, misschien wel de functie van CEO bij diezelfde fabriek? Maar over het werk van vroeger
zal de heer Rutte wel geen herinnering meer van hebben.

In oude gebouwen, appartementen treed regelmatig betonrot op. Ik heb het gevoel dat voor vele mensen de tijd is aangebroken
dat men toegeeft, dat er premier-rot is opgetreden. Hoe lang blijft de premier zitten na zoveel slagen richting de functie van de
minister-president? Of blijft het gewoon een kwestie van geen herinnering er aan te hebben?

Het kan verkeren ….

© KhamakarPress / 28.04.2018