Soevereiniteit, nodig maar support nu nodig

In Nederland wordt er zo wat elke dag gediscussieerd over de soevereiniteit van Nederland in het kader van het Europese totaalbeeld, maar als we over de soevereiniteit van Palestina willen praten, is er in Den Haag plotseling niemand thuis.

Waar staat soevereiniteit nu eigenlijk voor? Een definitie zou kunnen zijn:  

“ … Soevereiniteit is het recht van een bestuursorgaan om het hoogste gezag uit te oefenen zonder dat verantwoording is verschuldigd aan een ander orgaan. Legitimatie van dit gezag kan vanuit verschillende gezichtspunten benaderd worden, zoals volkssoevereiniteit of godssoevereiniteit … “ (Wikipedia):

In feite betekent het dus zelf besturing van een afgebakend gebied, wat we voor het gemak maar staat of land noemen, met inwoners. En nu hebben we onmiddellijk dus het grote probleem te pakken: een staat of land met inwoners, maar dan moet het wel door andere landen zijn geaccepteerd, m.a.w. andere landen en dan m.n. de buren moeten de grenzen van de staat hebben bevestigd.

Hoe ga je dan om met verdragen tot samenwerking (TTIP was er zo een), maar vooral met Europa?  Verlies je met vergaande samenwerking de soevereiniteit? Premier Rutte heeft altijd gezegd te staan voor de soevereiniteit, maar is nu wel wat meer op het pad getreden van de vergaande samenwerking(en) binnen Europa.

Erkenning Palestina

Waar staat Nederland momenteel met de erkenning van Palestina en dus de soevereiniteit? November 2016 is er in de Tweede Kamer op verzoek van SP-kamerlid Van Bommel een (hoofdelijke) stemming geweest over de erkenning van Palestina, ondanks het feit dat hij van te voren wist dat er geen meerderheid zou komen. En wat bleek: die kwam er dus ook niet: 71 voor en 76 tegen. Onder de voorstanders waren kamerleden van PvdA, SP, D66, GroenLinks, Partij voor de Dieren, DENK en 50Plus. (Gegevens NOS)

Een jaar later probeerde DENK, middels het debat over de begroting van het ministerie van Buitenlandse Zaken, het nogmaals: “ … De Nederlandse regering gaat de Palestijnse staat niet eenzijdig erkennen. Dat liet minister van Buitenlandse Zaken Halbe Zijlstra weten tijdens het debat over de begroting van zijn ministerie.

DENK-kamerlid Tunahan Kuzu had tijdens het debat opgeroepen tot een onmiddellijke erkenning van Palestina. Volgens Kuzu is het bereiken van een tweestatenoplossing moeilijk zolang de Palestijnse staat niet erkend wordt … “ (Artikel CIDI).  

Nederland loopt met het bovenstaande standpunt redelijk achter op de werkelijke mondiale politiek, daar er momenteel ruim 130 landen Palestina hebben erkend. Nederland blijft halsstarrig het ‘njet’ volhouden, net als een klein jengelend jong.

Echter in december 2017 was er een stemming in de Verenigde Naties over Palestijns recht op zelfbeschikking; “ … in stilte werden twee andere belangrijke resoluties aangenomen, die elementaire rechten van de Palestijnen bekrachtigen … “ (Artikel Rightsforum).

Resolutie 176-7  
“ … De resolutie bevestigt het Palestijnse recht op zelfbeschikking, waaronder het recht op een onafhankelijke Staat Palestina. De resolutie roept de lidstaten en relevante VN-organisaties op de Palestijnen te steunen bij hun streven tot uitoefening van hun recht op zelfbeschikking … “ (zelfde site).

Deze resolutie werd met een grote meerderheid aangenomen (176 staten), waarbij Nederland voor de resolutie stemde.
Tevens werd een tweede resolutie aangenomen over Palestijns recht op grond, water en gas (163-6): “ … De resolutie stelt vast dat Israël in bezet Palestina met name water, gas en grond voor zich opeist dat de Palestijnen toekomt. Niet alleen laat Israël na de Palestijnen daarvoor te vergoeden, bovendien voorkomt het dat zij hun land en grondstoffen zelf kunnen exploiteren. In de resolutie wordt Israël opgedragen de exploitatie van Palestijnse grondstoffen direct te beëindigen en de Palestijnen te compenseren … “ (zelfde site).

De resolutie gaat verder met de opmerking dat de bezetters uit Tel Aviv moeten stoppen met het dumpen van afval op Palestijns grondgebied en moeten stoppen van destructie van Palestijnse gas- en waterleidingen, riolering, huizen, landbouwgrond en waterbronnen.  

Al bij al vrij sterke resoluties die met een grote meerderheid van stemmen zijn aangenomen, ook Nederland stemde voor, en met name voor resolutie 176-7. Maar waar heeft toen Nederland een andere afslag genomen of m.a.w. wat heeft Nederland gedaan om voor de rechten van de Palestijnen op te komen? Ik heb Mark Rutte daar niet over horen praten, niets over het recht op soevereiniteit van de Palestijnen of over het recht op zelfbeschikking. Allemaal niet, het zou toch niet een kwestie zijn van spreken met twee tongen?

Echter, ik hoor de heren Asscher, Pechtold of Klaver ook niet over support aan het Palestijnse volk, over soevereiniteit. Sterker nog, er was op 20 april 2017 een symposium georganiseerd door de D66 thema afdeling Internationale Samenwerking in samenwerking met de GroenLinks werkgroep Internationale Samenwerking. In de aankondiging stond het volgende te lezen:  “ … Soevereiniteit. Wie is vandaag nog soeverein? Wie durft vandaag nog te beweren dat hij het laatste woord heeft? Het Handvest van de Verenigde Naties verkondigt “het beginsel van de soevereine gelijkheid van al haar leden”. Maar, “some are more equal than other“. Hoe dan ook, machtig of niet en democratisch of minder democratisch, alle volken koesteren hun soevereiniteit als schild tegen ongewenste inmenging van buitenaf … “ (Artikel D66)

Vooral die laatste zin is heel goed opgevallen; helaas is niet het verslag van de discussie gevonden en het is ook niet duidelijk wat de hoogleraren en dames en heren politici en aankomende politici allemaal besproken hebben, maar het zal me verbazen dat een keer iets zinnigs is gezegd over Palestina of het Palestijnse volk.

Het wordt wel steeds makkelijker bij verkiezingen; de heren en dames politici schrijven zichzelf doodgewoon af. Er is ooit een tijd geweest dat links nog in trek was - rechts heeft het al een tijd terug geleden af laten weten - maar links brouwt er ook niet zoveel meer van qua standpunt over Palestina en de Palestijnen.  

Tenslotte
In april 2017 gaf The Rights Forum in een artikel aan welke partijen achter de bezetting stonden en welke politieke partijen in de Tweede Kamer tegen de bezetting van Palestina waren. Het zal u misschien niet verbazen, maar dit was de stand op dat moment:

Pro-bezetting:  VVD - PVV - CU - SGP - FvD

Centrum:          CDA - 50Plus

Anti-bezetting:  D66 - SP - GroenLinks - PvdA - PvdD - DENK

Gezien het kabinet wat gevormd is, heeft de bezettingsmacht uit Tel Aviv niets te vrezen van de Nederlandse regering en kan gewoon doorgaan met jatten, moorden, land uitbreiden en de Palestijnen verjagen van Palestijns grondgebied. En dan in december 2017 als Nederlandse regering zeggen dat men resolutie 176-7 heeft onderschreven. Wat zijn dan de handtekeningen van heren en dames politici waard?

© KhamakarPress / 17.06.2018