Democratie: bloemen of tranen?

Eigenlijk kunnen we het best wel toegeven: democratie werkt alleen voor degenen die het gebruik van de democratie willen en kunnen manipuleren. Kijk eens naar de gekozen burgemeester, is die er al? Heb je wat te zeggen naast de 2 minuten in het stemhokje in de zoveel jaar? Wordt het referendum afgeschaft of heeft het eigenlijk nog echt bestaan? Tot hoever gaat de democratie: Nederlandse grenzen, Europese grenzen of heeft elk mens recht op democratie, ook al is die niet in overeenstemming met onze gedachten en gevoelens?

Democratie

Democratie wil in feite zeggen dat het volk regeert, echter er is geen land in de wereld te vinden, waar dit systeem echt is doorgevoerd en waar het volk besluiten neemt - elke keer maar weer - om het land te besturen.  Daarom hebben de meeste landen een indirecte democratie, waarbij een gekozen volksvertegenwoordiging het land bestuurt uit naam van het volk.

Hierbij heeft het volk haar taken overgedragen en mag alleen nog komen opdraven als er verkiezingen zijn, en soms is dat erg weinig, eens in de vier jaar. En eigenlijk zit hier meteen een probleem of misschien wel meteen twee.

Het volk staat op afstand en kan niet meer of nauwelijks bijsturen en het andere probleem is, hoe gaat de gekozen volksvertegenwoordiger om  met ‘collega’-volksvertegenwoordigers, m.a.w. van andere landen.

Bijsturen

Het volk wil graag de regels van de ‘gekozen’ volksvertegenwoordiging zo nu en dan bijstellen, bijschaven, aanpassen, maar die mogelijkheid is er niet meer. Daarbij komt dan nog dat er wel eens een volksvertegenwoordiging zit, die niet (helemaal) de keuze was van het volk. Daarvoor zou dus het referendum het juiste middel zijn, om te kunnen corrigeren. Echter dit middel komt de ‘gekozen’ volksvertegenwoordiging weer slecht uit.

Een referendum is een raadpleging van het volk over een bepaalde politieke kwestie, maar de tegenstanders van het referendum (lees volksvertegenwoordiging) zijn van mening dat dit niet past binnen het stelsel van ‘gekozen volksvertegenwoordiging’ of in het plat Nederlands:

“U heeft de macht aan ons gegeven en u moet ons ook maar vertrouwen dat we het goed doen en verder uw mond houden”. Wel, onder ons gesproken - en niet verder vertellen hoor - ik geloof er al lang niet meer in.

Het referendum kan u wel op uw buik schrijven, want dat zal wel niet of niet meer gebruikt gaan worden en zeker niet als corrigerend middel,het zogenaamde bindend referendum.

Moeten we eigenlijk wel zo blij zijn met de huidige vorm van democratie?

Burgemeester en gemeenteraad

Een ander voorbeeld, de gekozen burgemeester, het punt eigenlijk waar D66 52 geleden voor is opgericht, maar het kiezen van de burgemeester nadert nauwelijks, ik heb zelfs het gevoel, helemaal niet.

We hebben toch wel een mooie groep burgemeesters bij elkaar. De burgemeester van de ene grote stad verbiedt een imam in de moskee te prediken; de volgende burgemeester heeft ooit eens aangegeven dat haar kinderen niet naar een zwarte school zouden gaan en dat de Islamitische hoofdbedekking van de vrouw de vrouw gevangen houdt en niet bevrijdt en dat de Islam een probleem is voor Nederland (uitspraken uit 2009) en tenslotte de derde burgemeester in een grote stad in het westen des lands, verbiedt de extreemrechtse groepering Pegida niet om op het terrein of in de buurt van een moskee een barbeque te houden met varkensvlees maar ondertussen bereidt de gemeenteraad een voorstel voor om Nederlanders van Turkse afkomst en hier wonende Turken te verbieden om mee te doen met Turkse verkiezingen.

Zou het niet tijd worden voor een gekozen burgemeester? M.i. heel snel.

Democratie tot de grens

En met het punt van de derde burgemeester zijn we eigenlijk weer terug bij de laatste regel van de tekst onder ‘Democratie’ hierboven. Tot hoever gaat de democratie van de ‘gekozen volksvertegenwoordiging’?

Is de democratie mogelijk in andere landen of zegt Nederland en het Westen dat democratie alleen maar van toepassing is onder de westerse voorwaarden?

Tijdens de coup tegen President Erdogan was het enige wat ‘Europa’ deed, afwachten wat er met de coup zou gebeuren en of de heer Erdogan zou verliezen. Echter dat gebeurde niet en dus moesten de zogenaamde Europese leiders met de staart tussen de benen het roer bijstellen en zich ‘stapvoets en voeten stampend’ weer achter de zogenaamde dictator van Turkije scharen, want ze hebben hem nodig voor hun verknipte Europese asielbeleid.

Maar Nederland slaat nog even iets harder, wanneer er plotseling in de media een artikel verschijnt, waarin wordt aangegeven dat Nederlandse Turken plotseling niet meer mee mogen doen met Turkse verkiezingen. Hoezo democratie?

Al eerder had Europa de andere kant - de zogenaamde anti-Islam partijen-  gesteund, zoals Europa nooit Hamas heeft willen herkennen als verzetstrijders, die officieel wel via democratische verkiezingen had gewonnen, maar de zionistische influistering volgt die vanuit Tel Aviv steeds in de oren van de Europese leiders wordt getoeterd.

Ook de verkiezingen in Algerije zijn nooit door Europa erkend: de eerste vrije gemeenteraadsverkiezingen van 1989 die door het FIS met grote meerderheid werd gewonnen, werd door Europa niet gesteund. Bij de parlementsverkiezingen van 1991 werd het nog erger. Bij de eerste ronde in december 1991 behaalde het FIS een klinkende overwinning ondanks het feit dat haar leiders gevangen waren gezet. De militairen vonden het maar niets, pleegden een coup, verboden het FIS en president Benjedid - die voor hervormingen was - werd afgezet. En Europa:   “ … De Franse regering gaf haar steun aan het nieuwe bewind van Zeroual en in veel westerse media ging gejuich op omdat Algerije van het 'islamitische gevaar' gered was. Veel westerse media vonden dat ondanks de ondemocratische actie van het leger, Algerije er beter aan toe was zonder het FIS … “ (Wikipedia).

En deze Europese politiek is nog steeds gaande, want democratie mag, maar dan zoals Europa het wil en zeker geen Islamitisch bewind, want dat zou alleen problemen veroorzaken. Met andere woorden: de democratie gaat zo ver als de westerse leiders voorschrijven en geldt zeker niet voor iedereen.

Sterker nog: de democratie is al lang ten grave gedragen.  Het enige wat we kunnen doen, is bij het graf van de democratie bloemen neerleggen en nogmaals een traantje wegpinken.

© KhamakarPress / 07.07.2018