De tsunami kwam van rechts

Chroom-6 Er is onlangs opschudding ontstaan over het feit dat eind vorige maand het rapport ‘Door het stof’ is uitgekomen  over de gang van zaken in en rond het Tilburgse werklozenproject, waarbij aangegeven werd dat “ … tussen 2004  en 2012 honderden mensen op straffe van korting op de uitkering of stopzetten ervan museumtreinen moesten  opknappen …” , waarbij werd gemeld dat vooral het schuurwerk leidde tot blootstelling aan de kankerverwekkende  stof chroom-6.  Wordt dat nu pas bekend of is er sprake van een ‘doofpotten cultuur’? In 2015 werd op de site www.treinenweb.nl reeds  gesproken over chroom-6:  “ … Eerder maakte de NS deze zomer bekend dat op oude treinstellen de giftige Chroom-6 verf werd  gebruik … “ In feite zijn dit twee verschillende mededelingen ondanks het feit dat het over (oude) treinen gaat: in de eerste alinea gaat het over  het schuurwerk van museumtreinen en de tweede alinea spreekt over de verf op oude treinstellen. Nu is d

“Assalam Alaikoum, beste broeder Joram, mag Allah (swt) je beschermen en begeleiden op de weg van je leven”. Het  zouden de woorden kunnen zijn geweest van de imam in de moskee waar Joram van Klaveren moslim is geworden.  Het moet een mooi moment zijn geweest voor Joram zelf, de imam en de moskeegangers. Maar zoals eerder is voorgekomen, valt de halve wereld over Joram van Klaveren heen en moet hij steeds zijn verhaal doen op tv,  radio en bij de geschreven media. De vraag is inderdaad terecht te stellen: stel dat hij niet een PVV'er was geweest, maar gewoon  - laten we eens kijken - een VVD’er, zou het dan ook interessant geweest voor de heer Van den Brink of De Wereld Draait Door?  Ik denk het niet en niemand zou er iets van gehoord hebben. Punt. Eerder was het al gebeurd bij Arnoud van Doorn en ook toen viel de media over hem heen, want ze kunnen het echt niet laten.  Als er geen nieuws, dan maken we het nieuws, toch?  Artikel Maar doe me een lol en l

Hakken in het zand, hard onderhandelen, tegen de pers maar blijven drammen over constructief overleg, om een dag later met een stalen gezicht in de camera durven te melden dat de vier regeringspartijen er uit zijn en dat er dus geen regeringscrisis meer is. Helaas, want dit is toch echt huilen met de pet op. Wat hier gebeurd is, kent geen grenzen meer, behalve …. die van de verkiezingen, want daar draaide deze slapstick om. In feite waren er drie partijen, waar alles zo’n beetje om draaiden: de kinderen die hoopten dat ze hier mogen blijven (maar die gezien de uitkomst van minder belang zijn geweest), de nieuwe groep asielzoekers en dus ook kinderen (die de grote verliezers zijn geworden) en de politieke partijen van het kabinet – de winnaars zoals ze zichzelf nu bestempelen. Deze laatste partij – de politiek – moest er gisteren uitkomen omdat vandaag het debat zou volgen over het kinderpardon. Maar zeg nu zelf, daar ging het helemaal niet om, het ging er gewoon, g