Geen pardon
Hakken in het zand, hard onderhandelen, tegen de pers maar blijven drammen over constructief overleg, om een dag later met een stalen gezicht in de camera durven te melden dat de vier regeringspartijen er uit zijn en dat er dus geen regeringscrisis meer is. Helaas, want dit is toch echt huilen met de pet op. Wat hier gebeurd is, kent geen grenzen meer, behalve …. die van de verkiezingen, want daar draaide deze slapstick om.
In feite waren er drie partijen, waar alles zo’n beetje om draaiden: de kinderen die hoopten dat ze hier mogen blijven (maar
die gezien de uitkomst van minder belang zijn geweest), de nieuwe groep asielzoekers en dus ook kinderen (die de grote
verliezers zijn geworden) en de politieke partijen van het kabinet – de winnaars zoals ze zichzelf nu bestempelen. Deze laatste
partij – de politiek – moest er gisteren uitkomen omdat vandaag het debat zou volgen over het kinderpardon.
Maar zeg nu zelf, daar ging het helemaal niet om, het ging er gewoon, geen brokken te maken en niet meer spanningen op te
lopen, want binnenkort zijn er verkiezingen en dan worden de politieke partijen weer afgerekend op hun daden. In het licht van
die verkiezingen kwam de draai van het CDA over het kinderpardon het kabinet goed uit, daar zowel de VVD, CDA, CU en D66
met dat pardon in de maag zaten, zowel de ene kant uit als de andere kant en nu konden ze het land laten zien hoe goed ze
‘konden onderhandelen en lief voor elkaar konden zijn’. Ik zeg: walgelijk over de rug van asielzoekers en kinderen.
We hebben als mensen die het goed voorhebben met onze naasten, de plicht om ook in het kader van asielzoekers en kinderen,
een oplossing aan te bieden en onze deuren open te zetten en kom nu niet met prietpraat over ‘Nederland is vol’ of de ‘Islam
komt binnen met in haar kielzog terroristen’, want dan is allemaal pure bullshit en komt van verwrongen gedachten.
Ik heb al eerder een column geschreven over het kinderpardon en ben en blijf van mening dat de politiek niet kan aangeven of
een land, gebied of regio veilig is voor een of meerdere personen die in Nederland asiel hebben aangevraagd; neen, dat kan
alleen de persoon zelf aangeven of iets veilig of niet veilig is. De politiek kan het gevoel van onveiligheid bij zo’n persoon niet
weghalen, daar de politiek niet dagelijks in een gevarenzone zit, maar veilig in een duf kantoor met een muf, oud bureau.
Gelukkig hebben de huidige bijna 700 kinderen nu de kans van hun leven gekregen om hier te kunnen blijven, maar aan de
andere kant is het aantal op te nemen asielzoekers van ca. 750 teruggebracht naar 500 aanvragers en kunnen toekomstige
kinderen geen aanspraak maken op het kinderpardon. Een schande voor de menselijkheid.
© KhamakarPress / 30.01.2019
Reacties
Een reactie posten